نفس های مسموم حلبچه

با حساب و کتاب که جلو می رفتم، نمی توانستم این حرکت صدام، این جنایت هولناک و این کشتار دسته جمعی بیش از ۵ هزار نفر از مردم در کمتر از ۴۸ ساعت را به حساب عملیات والفجر ۱۰ بگذارم. باید علت را جای دیگر می یافتم. رفتم سراغ چند ریش سفید که در غارها و ارتفاعات کوههای اطراف حلبچه پناه گرفته بودند. از آن همه مردمی که از زیر بمب باران و آن همه سمّ سیانور و خردل جان سالم به در برده بودند، تعداد اندکی تا آنجا رسیده بودند. پای صحبتشان نشستم و علت را از نگاه شان جویا شدم. پای ماجرایی وسط آمد و دلیل کینه ی صدام به مردم این منطقه برایم روشن شد... وقتی این خاطرات را می نوشتم، خیلی بر من سخت گذشت. نمی دانم حال که شما قصد ورق زدن این صفحات غمگین جنگ را دارید، چه حالی به تان دست خواهد داد. به عنوان نویسنده و شاهد این واقعه، خیلی هم شما را تشویق به خواندن این کتاب نمی کنم. فروش چهل هزار نسخه ای از این کتاب، بیشتر در مناطق کردنشین بود. با وجود این، درست نیست که چشمان مان را بر واقعیت ها ببندیم؛ زیرا در این صورت واقعیت های تلخ، خود را بر ما تحمیل خواهند کرد. همچنان که من در آن روزها گرفتار این عذاب وجدان شده بودم و قدرت فرار از این حادثه را نداشتم و تسلیم شدم.