«روزگاران» عنوان کتاب‌هایی است که بنا دارد تصویرهایی از سال‌های جنگ را در قالب خاطره‌های بازنویسی‌شده، برای آنها که آن سال‌ها را ندیده‌اند، نشان بدهد. این مجموعه راهی است به سرزمینی نسبتاً بکر میان تاریخ و ادبیات، میان واقعه‌ها و بازگفته‌ها. خواندنشان تنها یادآوری است، یادآوری این نکته که آن روزها بوده‌اند و آن واقعه‌ها رخ داده‌اند؛ نه در سال‌ها و جاهای دور، در همین نزدیکی.
این خاطرات جنگ است؛ خاطراتی که کم‌کم در خستگی ذهن‌ها رنگ می‌بازند. خاطراتی که بر جای مانده‌اند و ما چون باد بر آنها گذشته‌ایم. خاطرات مردانی که تا روی خط مرگ رفته‌اند؛ مرگی که زمانش نرسیده بود. خاطرات آنها که از سفر مرگ بازگشته‌اند و در گنگی و خاموشی امروز، خیره به آن‌چه گذشته است می‌نگرد و گاه از آن‌چه بر ایشان رفته است، هیچ به یاد ندارند، جز صدای خونی که آرام بر زمین خشک می‌ریخت.
