«خرمای تلخ » تألیف اعظم پشت‌مشهدی (۱۳۶۰) مجموع پنج روایت مستند داستان‌گونه است که هم‌رزمان و نزدیکان تعدادی از شهدای هشت سال دفاع مقدس نقل کرده‌اند. بخشی از روایت سوم این کتاب با نام «تصویری ماندگار» را می‌خوانیم:
چند روزی از بمباران هوایی عراقی‌ها به منطقهٔ ذَلیجان می‌گذشت، برای پیدا کردن جایی امن‌تر گردان را به نقطه‌ای دیگر از منطقه بین تپه‌ها انتقال دادیم.
روز وحشتناکی بود، از آسمان مثل نقل شب عروسی بر سرمان بمب و خمپاره می‌ریخت. همه جا مملو از دود و آتش بود و تنها دست و پاهای قطع‌شدهٔ شهدا بود که برانکارد بهداری را پر می‌کرد.
ـ محمد، محمد بیا یالّا عجله کن!
با صدای عباس به خود آمدم و به طرفش دویدم.
صادق محمدی را دیدم که پاهایش زیر کمرش تا و زخم عمیقی در پهلویش ایجاد شده بود.
ـ بجنب محمّد!
پاهایم به زمین چسبیده بود. عباس که دید ماتم برده و دست‌دست می‌کنم برانکارد را از دستم کشید و مشغول بلند کردن صادق شد.
ـ چرا وایسادی محمد؟ داره ازش خون می‌ره!
دستانم را دور کمر صادق حلقه کردم، آهش به هوا بلند شد اما چاره‌ای نبود باید او را به عقب می‌فرستادیم. با کمک عباس، صادق را روی برانکارد گذاشتیم. چشمانم به نگاهش افتاد. با آن همه خونی که از او می‌رفت لبخند شیرینی بر روی لب‌های گوشت‌آلودش نشسته بود.
ـ طلایی شدی مؤمن، مبارک باشه!
