«نشانه (روایت‌هایی از معنویت و توسل در تفحص شهدا)» نوشته رضا مصطفوی (۱۳۵۲) همان‌گونه که از نامش پیدا است روایات و خاطراتی از جریان ناب معنویت در میان رزمندگان اسلام و توسل ایشان به اهل بیت پیامبر و ائمه معصوم را گردآوری کرده‌است.
در مقدمه کتاب آمده‌است:
با خیلی از بچه‌های رزمنده که می‌نشینی، هیچ‌کدام از لحظات زندگیشان برایشان شیرین‌تر از لحظات جبهه نیست. جوری صحبت می‌کنند که گویی تمام آن لحظات و رویدادها را خدا گذاشته بود توی بهترین سکانس از زندگی یک انسان و بقیه زندگی، همه طفیلی همان روزها و ماه‌ها و سال‌هاست! چرایی‌اش خیلی سخت نیست. آرمان‌شهر جبهه، شهری بود که انسان‌ها در آن می‌زیستند با این اندیشه که فردا نیستند و در جوار رحمت حق روزی‌خورند. آرمان‌شهری این‌چنین، از آدم‌های آن روزگار، مردانی ساخته‌بود سرشار از فضایل و صفات پسندیده الهی که در بسیاری موارد، نمونه این صفات را تنها می‌شد در عارفان و اصل تاریخ یافت. و از همین رو بود که بزرگ عارفان اعصار، حضرت روح الله، خطاب به عابدان عصر خود گفت: «این وصیت‌نامه‌هایی که این عزیزان می‌نویسند مطالعه‌کنید. پنجاه سال عبادت کردید، و خدا قبول کند، یک روز هم یکی از این وصیت‌نامه‌ها را بگیرید و مطالعه‌کنید و تفکرکنید.»
جبهه، از آدم‌های معمولی شهر ما، انسان‌های عارفی ساخته‌بود که یک‌شبه، راه صد ساله را طی کرده‌بودند، و هنوز هم دل‌کندن از آن فضا برای کسانی که در آن تنفس کرده‌بودند، سخت و دشوار بوده و هست.
