یونس در سرزمین نینوا به هدایت مردم مشغول است و چهل سال است که مردم را هدایت می‌کند، ولی مردم همچنان به بت پرستی مشغول اند. در نمایشنامه عروسکی یونس و بلقا اثر انوش معظمی، رویکردهای نویسنده، نگرش یک قصه گو و داستان نویس است. توصیف‌هایی که از زبان ماهی‌های داستان بیان می شود، کاملا شبیه قصه و داستان هستند. معظمی در این نمایشنامه وقتی چیزی را توصیف می کند، بیانش در واقع نوعی زمزمه روحی است و درست حالت کسی را دارد که با اشتیاق اعتقادات خود را بیان می کند. او داستان حضرت یونس (ع) را با نگاه خاص خود می بیند؛ به همین دلیل جملات و ساختار دیالوگ های نمایشنامه بن مایه های عاطفی دارند.
