ابوتراب خسروی (۱۳۳۵)، نویسنده برنده دو دوره جایزه هوشنگ گلشیری و جایزه جلال آل‌احمد است.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
« هر دو باری که شوهرانِ مادر شب کنارش فوت کردند، برای این‌که اهالی عمارت بدخواب نشوند، او تا صبح کنار شوهرانِ متوفایش خوابیده و به هیچ‌کس خبر نداده بود. صبح هم اجازه داد تا همهٔ زن‌ها و اولادان خان در کمال آرامش دور سفرهٔ بزرگ بنشینند و صبحانه بخورند و بعد از صرف صبحانه همهٔ اهل عمارت از جمله کلفت‌ها و نوکرها و خویشانِ نزدیک خان را از اشکوب‌های دیگر عمارت احضار کرد تا در ایوان جمع شوند، و وقتی همه جمع شدند در کمال خونسردی، همان‌طور که روی صندلی نشسته بود، رو به آنها اعلام کرد: دیشب خان عمرشان را دادند به شما.
و وقتی همهٔ کلفت‌ها و نوکرها و همسران دیگر خان آن‌طور وحشیانه شیون زدند، بر سرشان فریاد کشید: «این چطور گریه کردن است، شیهه نکشید، مثل آدم گریه کنید!»
