الکترا

«الکترا» نمایشنامه‌ای به قلم توفیق الحکیم (۱۹۸۷-۱۹۰۲)، نویسنده مصری است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «بانو: آمپول پنسیلین معمولی... چی در آن بود؟ مردمان زیادی بر اثر این آمپول مردند. نمردن؟ دختر: طارق از او بپرس چه کسی آمپول را زد؟! بانو: خود دکتر. دختر: دکتر و معشوقت. از او بپرس چرا پرستار برای پدرم نیاورد؟ بانو: پرستار برای چی؟ احتیاجی نداشت... مرضش آنقدر خطرناک نبود... تو الان این را گفتی. دختر: پرستار نیاورد، تا از نقشه باخبر نشه... بانو: چه نقشه‌ای؟ دختر: پدرم از آمپول پنسیلین نمرد... این ادعای دکتره... پدرمان از تزریق آمپول هوا که به رگش زدند مُرد. یک بار شنیدم در این باره با هم حرف می‌زدند. بانو: چطور می‌تونی این را ثابت کنی؟ دختر: درسته... ثابت کردن آن مشکله... و این یک نقشه قویه. ولی پدرم قبل از مردن از این نقشه مرا آگاه کرد... پس در گوشم گفت دکتری دیگر را بیاور... من این را به مادر و شوهرش گفتم... ولی ناراحت نشد و کارش را کرد... شد یا نشد؟ بانو: تو این را به من گفتی... ولی درست ندیدم که پسرعمویم را ناراحت کنم... دختر: درسته... برای هر سؤالی جوابی مناسب داری... جنایتی مثل این که پزشکی باهوش در آن شرکت کرده باید جوانب آن را به دقت در نظر گرفت... بانو: و دیگه؟ می‌خوای باز هم به این مزخرفات گوش بدی؟ خواهرت هیچ دلیلی برای ثابت کردن این اتهامات نداره! دختر: اگر منظورت اینه که دلیل قضایی بیاورم، این کار من نیست... این کار پلیس و دادگاه است... ولی دلیل من شعور من... ملاحظات من و پوشش و جَو است... همان تفاهمی که بین تو و محبوب تو است... آن پچ‌پچ‌های تو و اون نشستن‌های جداگانه تو و اون... همه اینها دلیل توافق شما دو تا بر این امر خطرناک بود... چیزی که نمی‌شه آن را لمس کرد... ولی برای کسی که در این جَو بوده و صاحب این حوادث کاملاً محسوسه... من اطمینان دارم که جنایتی در کار بوده... و تو طارق آیا احساس من برای تو مهمه یا...؟ بانو: دلیل احساسی! دختر: بله دلیل احساسی... برادرم می‌تونه مرا درک کنه و همان احساسی را داره که من دارم... غیر از اینه طارق؟»