الو؛ سلام

«الو؛ سلام» نمایشنامه‌ای به قلم مهرداد رایانی مخصوص (۱۳۴۸)، نویسنده ایرانی است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «صدا و تصویر کریم: فکر کردی ما رفیق نیمه راهیم؟ ما دلمون رو به تو وصل کردیم دکتر. دکتر: حالت چطور است؟ صدا و تصویر کریم: خوب. مطئن باش. عالی. دکتر: خوشحال هستم. صدا و تصویر کریم: چیزهای دیگه رو بشنوین، خوشحال‌تر می‌شین. دکتر: چه چیزهایی هست؟ درباره‌ی تعزیه‌ی شما؟ صدا و تصویر کریم: درباره‌ی بیماریم. تموم شد دکتر. یه ذره هم تو بدنم نیست. دکتر: متوجه نمی‌شم. صدا و تصویر کریم: امروز صبح، جوابِ آزمایش‌های مجدد رو گرفتم، هیچ نبود. دکتر: من متوجه حرف‌های شما نمی‌شوم؛ یعنی شما خوب هستید در زندگی ادامه دادن. صدا و تصویر کریم: هفته‌ی پیش ام آر آی و آندوسکوپی و س‌تی رو انجام دادم و هر سه تا شکر خدا نرمال بود. همه‌چی نرمال بود. متوجهی دکتر جان؟ دکترها شاخ درآوردن. گفتن باید مجدد آزمایش بشی. دیروز و پریروز، آزمایش‌هارو دوباره انجام دادن. امروز جوابِ هر سه تا رو گرفتم و نرمال بود. دکتر: باورم نمی‌شه. حتماً اشتباهی شده! صدا و تصویر کریم: می‌خوای بیام اونجا آزمایش بدم؟ خدا می‌خواد بنده‌ش زنده بمونه، تو می‌خوای بکشیش؟ دکتر: من خودم شما را جراحی کرد و با همین دست‌ها آن غده‌ها را لمس کرده بود. هیچ وقت نمی‌توانست خوب شود. همه‌ی درمانه‌‌هایِ ما بی‌نتیجه افتاده بود و مابرای همین شما را برگرداند به ایران. من اینها را گفتم به پسرتان، سلیمان. صدا و تصویر کریم: دکتر جان شش ماهه من اومدم ایران. یه آدم تو وضعیت و حال و روز من می‌بایست بعد از اومدنش، ریقِ رحمت رو سر می‌کشید و الان هم هفت تا کفن... دکتر: چی را می‌کشید؟ صدا و تصویر کریم: منظورم اینه که دیگه وقتی برای زنده موندن نداشتم.»