«دفتر تعزیه ۱۱» مجموعه‌ای از متون تعزیه مربوط به دوره زندیه، به گردآوری داود فتحعلی‌بیگی (۱۳۲۹) و مهدی دریایی (۱۳۵۸) است.
در بخشی از مقدمه کتاب می‌خوانیم:
تاریخ تحریر قدیمی‌ترین سند این مجموعه که در پایان نسخه‌ی (فرد) فرنگی تعزیه بازار شام ثبت شده (سال ۱۱۸۴ هـ. ق) است.
آنچه که اسناد و نسخ گردآوری شده در این دفتر را حائز اهمیت می‌کند عبارتست از:
۱ـ تاریخ تحریر نسخ که معلوم می‌دارد شبیه‌نامه‌نویسی و شبیه‌خوانی به عنوان یک اثر نمایشی در آن دوره تکامل یافته و سال‌ها پیش از سال (۱۱۸۴ هـ. ق) دوره‌ی شبیه‌سازی و طی مراحل پیدایش و تکامل را پشت سر گذاشته است.
۲ـ در اواخر قرن ۱۲ و اوایل قرن ۱۳ هـ. ق تحولات کمی در هنر شبیه‌خوانی و شبیه‌نامه‌نویسی ظاهر شده بود. بدین معنی که تعزیه‌سرایان و تعزیه‌خوانان نه تنها به وقایع کربلا به‌عنوان اصلی‌ترین موضوع و روایت تعزیه می‌پرداختند، بلکه قصص و موضوعات فرعی (مانند زن زُهری و آهو خواستن) را نیز مورد توجه قرار داده بودند.
۳ـ به‌عنوان قدیمی‌ترین نسخ تعزیه. گواهی است بر بیش از دو قرن و نیم سابقه‌ی شبیه‌نامه‌نویسی (به‌عنوان یک متن نمایشی و قابل اجرا) در ایران.
۴ـ معرفی و شناسایی قدیمی‌ترین متون تعزیه‌ی شهادت امام حسین (ع) ، شهادت حر عباس و شهادت حر و بازار شام که در مقایسه‌ی با مجالس شبیه‌خوانی امروز حائز اهمیت است.
۵ـ معرفی یکی از شعرای تعزیه‌پرداز با تخلص (ناطق) که تاکنون در قلمرو شبیه‌خوانی نامی از وی شنیده نشده است.
از ویژگی‌های این مجالس که مختص تعزیه‌های قدیمی است می‌توان به طولانی‌بودن گفت‌وگوها، تکرار یک مضمون، کم بودن تنوع در وزن اشعار، حضور کم‌رنگ شخصیت‌های مخالف اشاره کرد.
