«اثبات» نمایشنامه‌ای به قلم دیوید اوبِرن (۱۹۷۰)، نویسنده آمریکایی است. این نمایشنامه در سال ۲۰۰۱ توانست جایزه پولیتزر در رشته بهترین نمایشنامه و جایزه تونی را در همین سال به دست آورد.
اثبات نمایشنامه‌ای شخصیت‌محور است که لحظه‌های پرکشمکش و چالشی در رویارویی این شخصیت‌های به خوبی پرداخته شده روی می‌دهد. به کمک همین پویایی شخصیت‌ها است که می‌توان وارد لایه‌هایی درونی‌تر از احساسات آدمی شد. از جمله نوع برخرود با مفهوم مرگ که گویی بر کل اثر سایه انداخته است.
در بریده‌ای از این نمایشنامه می‌خوانیم:
[شب. کاترین روی صندلی می‌نشیند. خسته و پریشان است، آشفته و نامرتب لباس پوشیده و چشمانش بسته است. رابرت، پدرش پشت سر او ایستاده است. چهره‌ی پریشان و چروک خورده‌ی استاد دانشگاهی پا به سن گذاشته را دارد. کاترین نمی‌داند پدرش آنجاست. بعد از چند لحظه:]
رابرت: نمی‌تونی بخوابی؟
کاترین: خدایا، من رو ترسوندی.
رابرت: ببخشید.
کاترین: اینجا چی‌کار می‌کنی؟
رابرت: خواستم یه سری بهت بزنم. چرا تا الان بیداری؟
کاترین: شاگردت هنوز اینجاست، بالا توی اتاق کارِته.
رابرت: خودش بلده چه‌طوری بره.
کاترین: بهتره صبر کنم تا کارش تموم بشه.
رابرت: اون دیگه دانشجوی من نیست. الان دیگه خودش درس می‌ده، بچه‌ی باهوشیه.
کاترین: ساعت چنده؟
رابرت: تقریبا یک.
کاترین: ها!
رابرت: بعد از نیمه شب....
کاترین: خب؟
رابرت: خب...[به چیزی، روی میز پشت سرش اشاره می‌کند: یک بطری نوشیدنی...] تولدت مبارک.
