«پابلو پیکاسو: مردی که دوزخ را نقاشی کرد» نوشته آرنی گرینبرگ، نویسنده و هنرمند کانادایی است.
پابلو: مردی که دوزخ را نقاشی کرد بازسازی کارگاه هنری پیکاسوست و ما شنونده تئوری‌های او درباره هنر، زیبایی، طبیعت، دوستی، عشق، رنگ، سیاست و بسیاری مسائل هنری و شخصی دیگر هستیم.
در بخشی از مقدمه نویسنده در این کتاب می‌خوانیم:
این نمایشنامه گامی است برای نشان دادن شخصیت و احساسات شخصی‌یِ هنرمندی حقیقتاً بزرگ. از آن‌جا که پیکاسو هرگز خودزندگینامه‌ای ننوشت و دفتر خاطراتی نگاه نمی‌داشت، یا به انتشار نامه‌هایش اقدام نکرد، من مجبور بودم با استناد به نوشته‌های دیگران مشخص کنم که هنرمند چه گفته یا حس کرده. و این دشوار نبود زیرا بسیاری از دوستانش گفته‌های او را کلام به کلام یادداشت می‌کردند هر چند که دوستان بسیار نزدیکش می‌دانستند مایل نیست گفته‌های او را ثبت کنند.
با در دست داشتن این مواد خام کوشیدم نقل قول‌هایی را بجویم که بهترین شناخت را از مرد و افکارش به دست می‌دهد. مایلم در این‌جا بگویم که کمابیش هرچه در این نمایش هست از دهان خود شخصیت واقعی بیرون آمده. شاید نه صددرصد ولی به حد کافی نزدیک است، به ویژه وقتی در نظر بگیریم منبع من نویسندگان منتخبی هستند که گزارش‌های‌شان صحیح و اصیل بوده. اگر اصالت دارند، پس ما در واقع صدای پیکاسو را می‌شنویم که با دوستانش گفتگو می‌کند. و این محدودیتی را بر اصالت اعمال می‌کند زیرا نقل قول‌ها همیشه مبتنی بر حساسیت و هوشیاری کسانی است که با او در گفتگو بوده‌اند. ما به خلوت افکارشان و این گفتگوها سرک می‌کشیم. لیکن در نوشتن این اثر به شکل نمایشنامه مجبور بوده‌ام گه‌گاه کلمات یا جملاتی ربطی اضافه کنم تا مفهوم عمیق‌تری به سیلان نمایش بدهم. اما، بسیار دقت کرده‌ام احساسات هیچ یک از شخصیت‌ها را تغییر ندهم. جان کلام گفتگو اما اصالت دارد.
