مفردِ مذکرِ غایب

«مفردِ مذکرِ غایب» نوشته علی موذنی (۱۹۵۶) نمایشنامه‌نویس معاصر است. در بخشی از این نمایشنامه می‌خوانیم: امپراتور: به این می‌اندیشم که دفع کدام‌یک از این دو دشمن را باید ارجح دانست؟ دشمنان جنوبی یا دشمنان شمالی؟ اسقف: مسلمانان دشمن ترند، زیرا بیشتر از آن که در پی فتح سرزمینی باشند، در پی فتح دل‌هایند. امپراتور: پس اگر آباد نکنند، ویران هم نمی‌کنند! اسقف: اما دین را که بر باد می‌دهند... امپراتور: اگر دلی فتح شد، هیچ شمشیری به دفع آن کارگر نیست. اسقف: این گله را باید شبانی کرد تا هرز نروند. امپراتور: پس یعنی به هر دو سو دو نیروی همسان گسیل نکنیم؟ اسقف: دو نیرو به تناسب هر دشمن. بلغارها به دین ما کاری ندارند اما مسلمانان اقانیم ثلاثه ما را نفی می‌کنند و این خبر کذب را بر اساس قرآن‌شان رواج می‌دهند که عیسی مسیح مصلوب نشده است، بلکه امر بر ما مشتبه گردیده است! یشوعا: آری پدر، شمشیر مسلمانان بیشتر از آن که جسم ما را بدرد، دین ما را می‌خلد. آنان نه به سرزمین ما که چشم به دین ما دوخته‌اند. امپراتور: آیا برای همین نیست تو را که آزموده‌تری، به آن جا گسیل کردم و این دو جنگاور جوان اما رشید را به دیگر سو؟ (یشوعا تعظیم می‌کند) اسقف: از درایت امپراتور جز این انتظار نمی‌رود. امپراتور: پس سپاه مجهزتر را به سوی جنوب گسیل کنید؛ سپاهی که لشکریانش در عین جنگاوری مؤمن نیز باشند.