«زنان دانشمند» نمایشنامه‌ای در پنج پرده به قلم ژان باتیست مولیر (۱۶۷۳-۱۶۲۲)، نویسنده و نمایشنامه‌نویس فرانسوی سده هفدهم است. این نمایشنامه نگاهی دارد به تحولات پرشتاب اجتماعی در این سده در کشور فرانسه و اروپای آن دوران. شخصیت‌های این داستان درگیر این چالش هستند که آیا پیوند زناشویی جلوی آزادی زنان را می‌گیرد یا نه؟
در بخشی از این نمایشنامه می‌خوانیم:
آرماند: چطور! خواهر، می‌خواهی نام دلکش و شیرین دوشیزگی و زندگانی آزاد و آرام آن را رها کنی و دل خود را به بازیچه‌ای که زناشویی نام دارد خرسند سازی؟ آیا اندیشه‌ای چنین عادی و عامیانه تو را برازنده است؟
هانریت: آری، خواهر. (با تمسخر)
آرماند: اوه! این آری شما سخت ناگوار و تحمل‌ناپذیر است.
هانریت: خواهر در ازدواج چه چیز است که شما را این‌طور...
آرماند: آه! خدای من!
هانریت: چطور؟
آرماند: اوه! شما هرگز نمی‌توانید بفهمید از شنیدن این کلمه چه نفرت و انزجاری به انسان دست می‌دهد، و چه سان آرامش روح را برهم می‌زند و چه مناظر زشتی را به خاطر انسان می‌آورد، خواهر شما از آن مناظر نمی‌هراسید و بر خود نمی‌لرزید؟ خواهر می‌توانید قلب خود را به نتایج این تصمیم راضی سازید؟
هانریت: نتایج این تصمیم؟ هرچه در آن می‌اندیشیم سوای یک خانه و یک شوهر و چند کودک چیزی بیش نمی‌بینم، و چنان که بدان تن در دهم چه چیز آرامش خاطر مرا بر هم خواهد زد و از چه بهراسم؟
آرماند: پروردگارا! چه دلبستگی‌هایی شما را خوشدل و خرسند می‌سازد! (با تحقیر)
