«بازی دوران و رساله‌ای درباره دستمال» دو نمایشنامه به قلم کارینه خودیکیان است.
خودیکیان نمایشنامه‌نویس برجسته ارمنی است که آثارش پیوسته در ارمنستان و دیگر کشورها اجرا می‌شوند. او مدیرمسئول و سردبیر فصلنامه تخصصی درامادورگیا و برنده جایزه بین‌المللی بهترین مقاله اجتماعی از دفتر سازمان ملل در ایروان است.
بخشی از نمایشنامه «رساله‌ای درباره دستمال» که بر اساس «اتللو» شکسپیر نوشته شده‌است را می‌خوانید:
بر اساس چیزی که در قرن بیستم مد شده، تحلیل‌گران روح و روان آدمی، همه مشکلات انسان رو در دوران کودکی اون جستجو می‌کنن و تصورش رو بکنین که حتی پیدا هم می‌کنن. پس در این صورت من هم می‌تونم اعتراف کنم که بعد از اون ماجرا من شعار «من آن نیستم که می‌نمایم» را سرلوحه زندگیم قرار دادم، چون بعد از اون کتکی که نوش جان کردم، چند سال با پدر و مادرم بالاجبار به کلیسا می‌رفتم تا موعظه‌های احساس برانگیز پدر مقدس رو گوش کنم، با اینکه اون باور داشت من دزدم و من هم می‌دونستم که اون آدم ریاکاری‌یه. و هر یکشنبه بعد از پایان مراسم دستش را به امید روزی که اون‌رو در تابوت ببینم می‌بوسیدم. [مکثی طولانی.] بر گردم به فرمان «بزرگ‌تر را دوست داشته باش.» بر اساس این گفته کتاب مقدس، من می‌بایستی اتللو رو دوست می‌داشتم. دوست می‌داشتم... و کی رو؟
اون کی بود؟ مردی اشرافی، نماینده دولت ونیز.
من کی بودم؟ پرچم‌دار اون.
