پنجره‌ای به دیروز

«پنجره‌ای به دیروز» مجموعه نمایش‌نامه‌های کوتاهی از باربارا پاریسی است که افشین هاشمی (۱۳۴۲) آنها را ترجمه کرده‌است. از این مجموعه، نمایش‌نامه «چرخ و فلک» به مرحله‌ی پایانی رقابت‌های کشوری نمایش‌نامه‌های ۱۰ دقیقه‌ای تئاتر بازیگران لوئیزویل ایالات متحده‌ی آمریکا در سال ۱۹۹۳ راه یافت و جایزه‌ی اول مسابقات نمایش‌نامه‌نویسی کشوری در ایالات ایووا در سال ۱۹۹۲ را نیز دریافت کرده است. این نمایش‌نامه تابه‌حال در نه کشور به روی صحنه رفته و به سه زبان ترجمه شده‌است. بخشی از چرخ و فلک را می‌خوانید: صحنه‌ی نمایش شامل دو صندلی تاشو یا یک نیمکت است. زنی روی صندلی نشسته، دستانش را، سمت جلو دراز کرده و میله‌ای را محکم گرفته است. پاهایش را محکم روی زمین گذاشته و چشمان خود را بسته است. مرد وارد صحنه می‌شود. نگاهی به زن می‌اندازد بعد نگاهی به پشت سر خود کرده و دوباره به زن نگاه می‌کند. تصمیم می‌گیرد که کنار آن زن بنشیند... جان: ببخشید عذر می‌خوام. امیدوارم... امیدوارم جای شما رو تنگ نکنم. دُرّی: [با دستپاچگی و خجالت] نه! مرد روی صندلی خالی کنار زن می‌نشیند و میله را می‌گیرد. جان: اگر می‌شد روی صندلی دیگه‌ای می‌نشستم ولی صف خیلی طولانیه و نمی‌شه تنهایی نشست. زن سرش را به علامت تأیید تکان می‌دهد ولی پاسخ نمی‌دهد. جان: مجبورت می‌کنن با یکی جفت بشی. چه خوشت بیاد چه بدت بیاد. فرقی نمی‌کنه. البته من بدم نمی‌آد... منظورم اینه که خوشحالم که اینجا نشستم. مرد به زن نگاهی می‌اندازد که سیخ و عصاقورت‌داده نشسته است. جان: جات راحته؟ دُرّی: آره خوبم. اوه اوه... راه افتادیم. زن میله را محکم‌تر می‌چسبد، چشمانش را روی هم و پاهایش را روی زمین فشار می‌دهد. جان: حالت خوبه؟ دُرّی: آره خوبم. جان: مطمئنی؟ دُرّی: بهتر از این نمی‌شه. جان: ولی چهره‌ات این رو نمی‌گه. دُرّی: نه. ارتفاع، از ارتفاع می‌ترسم. جان: می‌ترسی و سوار چرخ فلک می‌شی؟ دُرّی: فقط سالی یک بار. روز تولدم جان: تولدت مبارک. دُرّی: متشکرم. جان: قابل نداره.