مقبرۀ سنگی کوچک

«مقبرهٔ سنگی کوچک» نمایش‌نامه‌ای تک‌پرده‌ای از جورج کلدرون، نویسنده انگلیسی است. او در سال ۱۸۶۸ در لندن چشم به جهان گشود. در مدرسهٔ راگبی و دانشکدهٔ ترینیتی آکسفورد تحصیل کرد و سپس به‌عنوان وکیل شروع به کار کرد. جورج کلدرون بین سال‌های ۱۸۹۵ تا ۱۸۹۷، در روسیه به تدریس و روزنامه‌نگاری پرداخت و سپس به انگلستان برگشت و زبان‌های اسلاوی دیگر را فرا گرفت و در سال ۱۹۰۰، به‌عنوان دستیار کتابدار در بریتیش میوزیم مشغول به کار شد. در طی این دوره، او تحقیقات بسیاری در مورد فرهنگ اسلاوی انجام داد و کتاب‌های بسیاری نوشت و ترجمه کرد از جمله ترجمه‌های او می‌توان به ترجمه‌اش از آثار چخوف و ایلیا تولستوی، فرزند لئو تولستوی،اشاره کرد. ترجمه‌های او چخوف را به‌عنوان قدرتی تازه، در اوایل سدهٔ بیست، به تئاتر انگلستان معرفی کرد. کلدرون در سال ۱۹۱۴، وارد ارتش بریتانیا شد و یک سال بعد، در ژوئن ۱۹۱۵، در نبرد گالیپولی کشته شد. پراسکفیا پتروفنا که پسرش سال‌ها پیش جوانمرگ شده بود و او همچنان داغدار او است، قصد دارد برای پسرش که در نظر او یک قدیسه است مقبره‌ای سنگی بسازد، اما رخدادی عجیب برنامه‌های او را بر هم می‌زند: نمایش‌نامه چنین آغاز شده‌است: اتاق‌پذیرایی پراسکفیا. درِ اصلی در ایوان است و یک پنجرهٔ بدون پرده هم در پشت صحنه قرار دارد. شب است. نور چراغ‌گازیِ خیابان خانه‌های پوشیده‌ازبرف و برفِ درحال بارش را به‌صورت مبهم نشان می‌دهد. اتاق ساده مبله شده است: یک تخت هست، از یک طناب، پرده‌ای آویزان است، روی تاقچه‌ای که در گوشهٔ اتاق است، چند تا کتاب و یک شمایل مذهبی قرار دارد، یک چراغ‌فتیله‌ای که شیشهٔ قرمز دارد جلوی اینها می‌سوزد، گل‌های کاغذی و تخم‌مرغ‌های عید پاک از ریسمانی آویزان هستند. پرده که بالا می‌رود، واروارا را می‌بینیم که کنار یک چراغ نشسته و دارد جوراب‌هایی را رفو می‌کند. جو اتاق پر از سکوت، تنهایی و یکنواختی روسی است. ساعت تیک‌تاک می‌کند. مردی دیده می‌شود که از خیابان رد می‌شود، پاهایش روی پیاده‌روِ برفی صدایی تولید نمی‌کنند. از دوردست، صدای یک کنسرتینا و صدای خندهٔ مردی از بیرون شنیده می‌شود. بعد، دوباره سکوت برقرار می‌شود.