تذکره ارجمند عرفات العاشقین یکی از بزرگترین و مهمترین تذکره‌های فارسی است که در سالهای ۱۰۲۲ـ ۱۰۲۴ ه. ق. از سوی تقی‌الدین محمّد اوحدی حسینی دقّاقی بلیانی (۱۰۴۰-۹۷۳)، شاعر، ادیب و نویسنده نام‌آور دوره صفوی به رشته تحریر درآمده است. وی این تذکره را پس از عزیمت به هند و در دربار جهانگیرشاه (۱۰۱۴ـ ۱۰۳۷) نوشته است و در آن شرح حال و نمونه شعر نزدیک به سه هزار و پانصد شاعر را از آغاز شعر فارسی تا روزگار خود در بیست و هشت «عرصه» و هر عرصه را در سه «غرفه» شامل غرفه متقدّمین، غرفه متوسّطین، و غرفه متأخّرین فراهم آورده است.
این کتاب جلد اول از مجموعه هشت جلدی عرفات العاشقین و عرصات العارفین است.
