جاودانه

یکی از خصایص آثار طنزو هجو گونه تأثر آنها از زبان و مواد فرهنگ عوام است. به خصوص که بسیاری از این لطیفه‌ها از زندگی روزمره سرچشمه می‌گیرد و یا درد و شادی و گله‌‌ای از احوال مردم درآن درج است و به عبارتی دیگر مخاطب یا راویان و ناقلان آنها عامه‌‌اند. از این رو طبیعتا رنگی عامیانه پیدا می‌کند خاصه از لحاظ زبان و لغات و ترکیبات و نیز از جهت مجازها، کنایه‌‌ها، تشبیهات و استعارات و آن چه قوه تصور و تخیل نویسنده از آن مایه می‌‌گیرد و عبید با چنین کیفتی در نوشته‌‌هایش با روح حساس خود که نه می‌توانسته جنایات و مظالم حکام و ریاکاری درباریان و آلودگی مردم را که تواریخ کمتر از آنها بحث می‌کنند به خود هموار کند و محیط خفقان آور زمان نیز اجازه ابراز مفاسد را نمی‌‌داده از راه طنزو هجو و مطایبه و شوخی هم جامعه خود را متوجه فساد دامن‌گیر او می‌کرده و هم تو خالی بودن تواریخ فرمایشی را برای نسل بعد نشان می‌‌داده است... این کتاب به اهتمام محسن قشمی گردآوری شده است.