میرزا حسن زنوزی خویی، ادیب و متکلّم و دانشمند اواخر سدۀ دوازدهم و اوایل سدۀ سیزدهم است که از خود آثار و نگارش‌های سودمندی در زمینه‌ی اصول، حدیث، رجال، کلام، ادبیات و تاریخ بر جای نهاده است که از آن جمله می‌توان به بحرالعلوم، ریاض‌الجنّة، زبدة‌الأعمال، شرح الاستبصار، دیوان اشعار و... اشاره کرد.
دیوان فانی خویی شامل غزلیات، قصاید، قطعات، ترجیع‌بندها است که از یادگارهای ادبی دوره‌ی دنبلی‌ها به شمار می‌رود. میرزا حسن در این دیوان از اشعار شاعران بزرگی چون خاقانی، عطّار، سنایی، مولوی، حافظ و عراقی تأثیر پذیرفته و به وضوح لطافت و استواری سخن آنان را در مضامینی دلنشین نشان داده است.
این کتاب توسط شهریار حسن‌زاده تصحیح شده است.
