سلیمی، مثنوی شیرین و فرهاد را بر وزن خسرو و شیرین نظامی در سال ۸۸۰ هجری به نظم کشیده است. از ویژگی‌های بارز این منظومه، زبان ساده و بی‌پیرایه، نداشتن تعقیدات لفظی و معنوی و ترکیبات پیچیده و مصنوع و کاربرد پاره‌ای واژگان محلی و بومی بوده، همچنین جلوه‌هایی از زندگی مردم سواحل و جزایر خلیج فارس را نمایانده است. از دیگر سروده‌های اوست: منبع‌الاطوار که به تقلید از مخزن‌الاسرار نظامی سروده ولی متأسفانه امروز نسخه‌ای از آن در دست نیست.
