علی موسوی گرمارودی (۱۳۲۰) شاعر است.
در بخشی از سروده «مهربانی» از این مجموعه شعر آمده است:
«ای خوش آنان کاندرین نامهربان دنیای بد
عمر را در کارِ خوب مهربانی کردهاند
خود چو خور پیوسته سرگردان عالم بوده‌اند
پیش پای دیگران پرتو فشانی کردهاند
پیش پا افتادگان دشت حسرت را چو کوه
با شکوه و استواری، پشتبانی کردهاند
صخره‌های ساحل صبر و نجابت بوده‌اند
با هجوم موج غم‌ها سرگرانی کردهاند
گر چو ابر، از گریه بار دل گهی بگشوده‌اند
گریه هم چون شام بارانی نهانی کردهاند
وزدلتنگی چو غنچه دست بر سر برده‌اند
پا به پای هر نسیمی شادمانی کردهاند...»
