رُزا جمالی (۱۳۵۶) شاعر است.
در بخشی از سروده «نهنگ» از این مجموعه شعر آمده است:
«نهنگی ست که خوابش کرده‌ام
تار وُ پودش را به اقیانوس ریخته‌ام
و از مرزهای لوط گذشته‌ام!
اینجا اسکلتی بودکه بر فقراتم کِبره بسته بود
بر دریایی که همخوابه‌ام بود
و جلبک‌ها که به موهایم وفادار بودند
مادیانی‌ست مست که پیچیده است لای موهایم
و این مارها که سراسیمه بر شانه‌هایم روییده‌اند!...»
