مرتضی حنیفی (۱۳۶۰) شاعر است.
در یکی از سروده‌های این مجموعه شعر می‌خوانیم:
«ریه‌هایم گرفته‌اند
و خودشان را برای مردن من
آماده می‌کنند»
و در سروده دیگری از این مجموعه آمده است:
«زمان جنگ
همه چیز عادی ست،
تنها محل غم‌ها
و شادی ها عوض می شود
مثل آستینی که مخمل را دوست دارد
گوشه‌ی اتاقم را به دندان می‌گیرم
خوابم می‌برد
یک جفت کبوترم
که یک خواب را می‌بینند
کردستان نام ندارد...»
