ناظم حکمت (۱۹۰۲-۱۹۶۳) شاعر ، نویسنده و کارگردان نامور ترکیهای است.
در یکی از سرودههای این کتاب به نام «آخرین نامهام به ممد است» میخوانیم:
«از یک طرف جلادها جدایی انداختند
از یک طرف هم مرا خام کرد
این دل دغل
قسمت نخواهد شد
ممدم، عزیزم
دوباره دیدنت
میدانم همچون شاخههای گندم پرتلاش خواهی بود
من هم همانطور بودم در جوانی
بور و دراز و نازک
چشمانت همچون چشمهای مادرت همیشه پرنشاط
پیشانیایی داری برای کسانی که درک کنند روشنایی است
به هر حال صدایی هم خواهی داشت
ـ مال من که رو به فناست ـ
ترانههایی خواهی ساخت، سوزناک و سوزناک؟
خواندنش را یاد خواهی گرفت؟
ـ من هم یاد گرفتم این کارها را
البته زمانی که عصبانی نمیشدم ـ
عسل از لبانت چکه خواهد کرد
وای ممد، دخترها چه خواهند کشید...»