بهرام اردبیلی (۱۳۲۱-۱۳۸۴) شاعر است.
در یکی از سرودههای این مجموعه شعر نو میخوانیم:
«غزال
نافه در سراب میراند
طاق
میشکند خواب
به شیرازهی ابرو
ایستاده دستی به آمدن
گاهی که
گاهواره
آمد و شد دارد
به رفتارِ انگشتی اگر میتوانی
لیلی، لیلی
بگذر از این جلای دریایی
چه مومیایی زیبائی
نشسته به سایهی زیتونی
آنجا که سپاه مرگ
آرام و مطمئن میآید.
دُرّ یتیم
دریا
سنگ لحد
ماه
توان یافتنم نیست
مدینهی بازگشت را
صدای نور شنیدم
صدایی از
دماغهی شببو
چه سبک میوزی ای باد!»
این مجموعه شعر به کوشش میثم ریاحی فراهم آمده است.