شمس آقاجانی (۱۳۴۷) شاعر است.
در یکی از سروده‌های این مجموعه شعر نو می‌خوانیم:
«چه‌ام کم بود؟
نه واقعاً چه چیزم کم بود؟
که دستم به آسمان رفت
و گربه‌های نارنجی هم‌نشین من شدند
سمبل کدام است؟
گربه یعنی سکوتِ قدم زدنت
گربه یعنی تمایلت برای شکار
و نارنجی...
چه بگویم که بینم می‌لرزد
حالم از این هم بدتر بود
نارنجی،
گاه گاهی به رنگ من است.
همین است که ترجیح می‌دهم گاهی را.
ابتکارم از دستم رفت
در گذشتن از نواحی خاص
آن دست‌ها از کجا رد شد؟
که حالش از آن هم بدتر بود
ابتکارم از دستم رفت
یک بار که سمت گاه گاهی من چرخیدی
مگر نگفتی که شاید دوباره هم
دوباره بگو!
چون که دوست دارم دوباره را
خودِ خودِ دوباره را
رد ما را تا کجا گرفتند!»
