محمدباقر کلاهی اهری (۱۳۲۹)، شاعر است و این کتاب گزیده شعرهای او به انتخاب محمدسعید شاد است.
محمدسعید شاد درباره این کتاب مینویسد:
« «شاعری به این تنهایی» از بین شش مجموعه شعر منتشر شده و نیز تعدادی از شعرهای منتشر نشده کلاهیاهری انتخاب شده است. بر این باورم که شعرهای کلاهیاهری پاسخی به بسیاری از بنبستهای شعر معاصر است و این پاسخها به ضرورت داده شده است؛ بنابراین در مجموعههای مختلف این شاعر با رویکردهای مختلفی درباره شعر مواجه هستیم. یکی از ویژگیهای جدی شعر کلاهیاهری این است که به ضرورت بنبستها و اتفاقات شعر معاصر تغییر کرده است و به نظر میرسد این مبارکترین اتفاق در شعر این شاعر باشد».
در یکی از سرودههای این مجموعه شعر نو به نام «آواز عاشقی» میخوانیم:
«ای کلمات آبی و ای صدای آسمون
ای خدایا به من برکت عطا بفرما
برگ درخت توت را به من مهربان بفرما
هدهد را به من مهربان کن، خیلی وقته نمیآد به سراغم
و مضراب تار کدام استاد را خدایا برسان به دادم
به ساز روحم به دست حبیبات مضرابی بزن
و مرا تازه کن عین قولی راست
و در لاوک چوبیام سمنو برام بفرست
و آب سبو میخوام خدایا
سخن رحمان میخوام
و خرمای رطب
خدایا کمک به من کن
حدیث تازه در من ترنم کن
سخن واقعی میخوام ای رحمان رحیم!
بعدم که مرغت منقار زرّین داره
و منجوق مرواری میخوره
منم میخوام آواز عاشقی بخونم، ای خداوند خبیر!»