محوِ

علیرضا روشن (۱۳۵۶)، شاعر است. در یکی از سروده‌های این مجموعه می‌خوانیم: «من نشانه‌یِ غیابِ تو، من دلیلِ تنهایی‌ام. تنها نه، من تنهایی‌ام» و یا در سروده‌ای دیگر: «در این تاریکی مرا نه، صدا بزن. مهم؛ صدایِ تو، تو مهمی نه نامِ من؛ نه من»