یداله رحیمی(امید) (۱۳۶۳)، شاعر است.
در یکی از سرودههای این مجموعه شعر میخوانیم:
«ای دل بسوز
که سوزِ تو کارها بکند
سکوت ِمطلق آیینه
به امید چشمهای توست
گاهی به وقت خواب نیم مصرع ِشعری
تلنگری به دیوان ِخاک خورده طاقچه است.
حقیقت همیشه پنهان شده در پشت پلکهای عادت
و خداوند تنهایی کم جان ِمیان ِحادثههاست
اما واقعی و هویدا
مرور کن تصویر نقاشی ذهنت را
وقتی کوچههای شلوغ ِقصهها را
به فصل تمرین باورهایت ترجیح میدهی،
بگذار خودت
حقیقت ثانیهها باشی،
نه خیال ِنقشهای دروغین.
شب خوش ای منِ سرگردان»