گزیده اشعار نیما یوشیج

نیما یوشیج (۱۳۳۸-۱۲۷۴)، شاعر نوپرداز معاصر و بنیانگذار شعر نو فارسی است و در این کتاب نرگس علی مردانی( -۱۳۵۷)، پژوهشگر ادبی، در این کتاب، گزیده‌ای از سروده‌های نیما یوشیج را به همراه چکیده‌ای از زندگینامه و آثار وی گردآوری کرده است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «شعر فارسی از دیرباز به عنوان کلامی مخیل (خیال انگیز) و موزون یعنی دارای وزن و قیافه تعریف می‌شد. اما پس از انقلاب مشروطه و آغاز عصری نو در جامعه ایران و تشدید رابطه بین ایران و سایر دول مترقی آن عصر (اواخر قرن ۱۳ شمسی) تمام روابط اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی ایران دچار دگرگونی عمیقی شد. حیطه ادبیات فارسی نیز از این دگرگونی برکنار نماند. شعر فارسی که تا آن هنگام در مصراع‌ها با طول مساوی و با قافیه و ردیف موزون و آهنگین خوانده می‌شد به تدریج با الگوگیری شاعران نوگرا از شعر آزاد فاقد قافیه که توسط شعرای غربی بخصوص فرانسوی باب شده بود دچار تحول گردید. موج جدید به شعر نو شهرت یافت و اولین کسی که شعر نو ایران را بعد از انقلاب مشروطه پایه گذاری کرد، نیما یوشیج بود. او گرچه وزن شعر را حفظ کرد اما از قید قافیه آزاد ساخت. نیما از نظر تخیل و اندیشه، ‌قوی ترین شاعر معاصر به شمار می‌آید با یک بار خواندن نمی‌توان تصاویر شعر نیما را دریافت. و در شعر نیما، اشیاء شخصیت می‌یابند، مجاز عقلی فراوان و سمبل‌ها بی‌شمارند. شعر نیما از تصویر برخوردار است و پیامی انسان دوستانه دارد. اسطوره‌ها و افسانه‌های قدیمی در شعر نیما جایگاه ویژه‌ای دارند بگونه‌ای که افسانه‌های قدیمی ایرانی و خارجی و داستان‌های خارجی دستمایه‌های مناسب برای سرودن شعر نو توسط نیما بوده است. شعر نو نیما اولین بار در سال ۱۳۰۱ با انتشار شعر افسانه و در سال ۱۳۱۶ با شعر ققنوس بروز و شهرت یافت.»