«باقی مانده‌ی وطنم» گزیده‌شده و ترجمه‌ی فریده حسنزاده(مصطفوی) است. شعرهایی که در این کتاب آمده است گزیده‌ای است از کتاب شعرِ عراقِ معاصرکه در آمریکا توسط دانشگاه میشیگان به چاپ رسیده است.
شعرهای این مجموعه را می‌توان خارق‌العاده دانست. بسیار پرشور و پر قدرت، تا آن جا که ضدسیاسی‌ترین خوانندگان شعر را وامی‌دارند به این اعتراف که: "پس شعر می‌تواند سیاسی باشد و از عاشقانه‌ترین غزل‌ها هم پرشورتر و ناب‌تر باشد". شاعران عراقی در این اشعار وجدان فریب‌ناپذیر و شعور سرشارخود را نشان می‌دهند. آنها به هیچ بهانه‌ای با استبداد، جنگ، کشت و کشتار و بت‌سازی از چهره‌های سیاسی و مذهبی همسویی نمی‌کنند. و از این جهت بسیار فراتر می‌روند از نمونه‌های بسیار خوب شعر جنگ جهانی اول و دوم. اشعاری که معصومانه به شعر مقاومت تبدیل می‌شوند تا از دل تنگ خود برای عشق، صلح و آزادی سخن بگویند.
در نمونه‌ای از این اشعار می‌خوانیم:
بی‌پاافزار، زنان به راه افتادند
در سودای سیم و زر
سر تا پا برهنه، تنها جلنگ جلنگ خلخال‌ها
و عطرِ رهای حنا
آنها پنجره‌ای باز را می‌مانستند
اما قلبشان مدفون در لایه‌های ابر
رفته بود با صدای دور سیرسیرک‌ها
گل نیز برهنه بود، تنها عطر جانش رها در هوا
گرد آمدند زنان بی‌پاافزار
در آینه‌ای
که ناگهان تکه تکه شد –
و سار، سار ماده
بر شاخسار تاریک فرود آمد
برای همنوایی با شرحه شرحه‌های بی نوا
