«پیدایش یک شعر برای من خوشهای از واژههاست. تنها استعاره خوبی که به فکرم میرسد، استعارهای علمی است: انداختن نخی درون یک مایع اشباعشده تا ریختهای کریستالی شکل گیرد. فکر نمیکنم در اشعارم مشکلی را حل میکنم؛ فکر میکنم مشکلات را آشکار میکنم.»
«صبحانه در خانۀ سوخته» گزیده اشعار مارگارت ِالنور اتوود(-۱۹۳۹) شاعر، رماننویس و منتقد ادبی کانادایی است. او در جوایز ادبی متعددی کاندید شده است و در بسیاری از آنها مانند بوکر، نیز برنده شده است.
اشعار اتوود با زبانی ساده و صمیمی و طنزی هوشیارانه همان دغدغههای همیشگی او را در بر دارد. او به مسئله هویت زنانه در جهان معاصر میپردازد و برای ترسیم این هویت بارها به اساطیر مراجعه میکند. برای اتوود نقشهای جنسیتی هنوز هم بر اساس پیشفرضها و جانبداریهای سنتی شکل گرفتهاند و باید مورد پرسش قرار گیرند. دیگر اینکه در این آثار مسئله نوشتن و خلق ادبی خود موضوع آثار میشوند. او همواره به نسبت میان هنر و زندگی حساس بوده است. در اشعار اتوود محیط زیست نیز نقشی محوری دارد و تصاویر دقیق و شفافی از طبیعت زیبا و چشمانداز وحشی و دستنخوردهی کانادا به گونهای نمادین به کار گرفته شده است. او به ویژه به رابطه مشکلساز و فایدهنگر انسان با محیط زیست میپردازد.
در نهایت، شعر مارگارت اتوود فریادی عمیق بر علیه نابرابریهای اجتماعی و تلاشی برای ارتباط عمیق انسانی است، آرمانی که تحققِ آن هر روز که میگذرد دورتر و دورتر به نظر میرسد و در این جهانِ بیرحم و خشن سرابی بیشتر نمینماید. امیدوارم ترجمه مریم آقاخانی از چند شعر مارگارت اتوود قدمی موثر برای بیان هر چه ضروریتر بودن این فریاد باشد.