«دیوان منسوب به امام‌حسین (ع)» به کوشش محمد عبدالرحیم، کتابی است که برای آشنایی با امام‌حسین (ع) از کلمات خود آن حضرت بهره برده‌است.
امام‌حسین (ع) کسی است که جز درباره نحوه شهادتش، اطلاعلات چندانی در دست نیست، در حالی که سراسر زندگی این امام همام، سرشار از درس‌ها و نکته‌های نابی است که شاید به اندازه شهادتش، در زندگی تک تک ما راه گشا باشد.
فصل اول کتاب، احادیث نبوی درباره امام‌حسین (ع) است و پس از توضیح مختصری از زندگی امام در فصل دوم، در فصل سوم به سخنان گهربار امام پرداخته شده‌است. فصل آخر این کتاب نیز شامل اشعار منتسب به امام‌حسین (ع) است که امیر هوشنگ دانایی (۱۳۱۱) ترجمه کرده‌است.
نمونه‌ای از آنها را می‌خوانید:
آنان را که دوست داشتم از این جهان رخت بربسته اند. اینک من هستم و کسانی
که دوستشان ندارم.
در میان مردمی زندگی می کنم که پشت سرم ناسزا می گویند اما من از آنان به
بدی یاد نمی کنم.
آنکه با تمام توانایی نابودی مرا آرزو می کند، من برای راهنمایی و هدایتش
امر به معروف می کنم.
با کینه و خشم به زخم زبان پناه می برد، آن چیزی که من هرگز به سوی آن نمی روم.
او حشرات نیش زننده را در اطراف من می بیند که طنین افکنده اند، اما به
دفع آن ها نمی پردازد.
هرگاه که آتش کینه، رو به خاموشی رود، آتش بیاران معرکه آتش کینه را شعله
ورتر می کنند.
آیا خرد و اندیشه ی خود را به کار نمی اندازند؟ آیا عقل به سرش نیامده
است؟ آیا نمی نگرد که اعمال او و عواقب شدت عملش دامنگیر خود او می شود؟
