«دنیا خانه من است» ۵۰ نامه از علی اسفندیاری(نیما یوشیج) پدر شعر نوی فارسی به دوستان و نزدیکانش است. نیما در ۲۱ آبان ۱۲۷۴ در دهکده یوش از توابع شهرستان نور مازندران زاده شد و در ۱۳ دی ماه ۱۳۳۸ درگذشت. او با مجموعه تأثیرگذار افسانه، که مانیفست شعر نو فارسی بود، در فضای راکد شعر ایران انقلابی به پا کرد. نیما آگاهانه تمام بنیادها و ساختارهای شعر کهن فارسی را به چالش کشید. شعر نو عنوانی بود که خود نیما بر هنر خویش نهاده بود. تمام جریانهای اصلی شعر معاصر فارسی وامدار انقلابی هستند که نیما نوآور آن بود. بسیاری از شاعران و منتقدان معاصر، اشعار نیما را نمادین و او را همپایه شاعران سمبولیست بنام جهان میدانند. نیما همچنین اشعاری به زبان مازندرانی دارد که با نام «روجا» چاپ شدهاست. ۲۰ مهر ۱۳۰۹ آستارا برادر عزیزم! بعد از ده سال، دوره ملاقات خیلی کوتاه بود. من با کمال تأسف به آستارا آمدم! هرگز نمیخواستم مثل سابق فقط با تو از دور مکاتبه داشته باشم. اما این مکانی که من در آن افتادم از بعضی حیثها نمیتوانم بگویم بد است. آستارا گوشهای از زندگی ترکهاست. قریهایست که آباد شده است. برای مردمان منزوی بسیار مفید است. ییلاق و قشلاق، هردو، از اینجا نمایان است. خیلی دوست دارم این کوههای سردسیر را که از دور سبزی و کبودی میزند. از یک طرف من جنگلهای قشنگ طالش است، که به محاذی همین کوهها ممتد میشوند، و از طرف دیگر دریای خزر و خروش دائمی او. به نظرم میآید که دریا وجود زندهای است و با من حرف میزند ولی من به او جواب نمیدهم. چه فایده از این دریا و از این انعکاس ماه در سطح مغشوش آن که مثل طشتی از خون است، در حالتی که من چندان از آن بهره نمیبرم! در این موقع من نه مثل «موسه» عشق میورزم و نه حس «لامارتین» را دارا هستم که مراد آن عشق اول جوانی باشد و از سادگی بیشتر ناشی میشود. عشق من بسیار کهنه و شبیه داستانهای باور نکردنی است که وقتی کوچک بودم در کوهستان برای من حکایت میکردند.
ویژه دستگاه های Android
دانلود از گوگل پلی دانلود از کافه بازار دانلود از مایکتویژه دستگاه های iOS
دانلود از اناردونی