«پیامهای ادبی، اجتماعی سهراب سپهری» کاری از انتشارات امید فردا است که دربردارنده آن دسته از اشعار این شاعر معاصر ایرانی است که حامل پیامهای زیبا و آموزنده ادبی و اجتماعی هستند.
سهراب سپهری زاده ۱۵ مهر ۱۳۰۷ در کاشان و درگذشته ۱ اردیبهشت ۱۳۵۹ در تهران، از مهمترین شاعران نوگرای ایرانی است. شعر سهراب سپهری مطلقاً نیمایی است. تمامی اشعار او تصویر سازی است. در این قالب شعری سهراب سپهری با تکیه بر دیدگاه انسانمدارانه و آموختههایی که از فلسفه ذهن فرا گرفته بود به شیوه جدیدی دست یافت که «حجم سبز» شیوه تکامل یافته سبکش محسوب میشود. شعر وی صمیمی، سرشار از تصویرهای بکر و تازه است که همراه با زبانی نرم، لطیف، پاکیزه و منسجم تصویرسازی میکند. از معروفترین شعرهای وی میتوان به نشانی، صدای پای آب و مسافر اشاره کرد که شعر صدای پای آب یکی از بلندترین شعرهای نو زبان فارسی است.
نمونه ای از اشعار سهراب:
بندی گسسته است
خرابی شکسته است
رویای سرزمین
افسانهی شکفتنِ
گلها، رنگ را
از یاد برده است.
بیحرف باید از خم
این ره عبور
کرد
رنگی کنار این شب
بیمرز
مرده است.