«برداشتی منظوم از دعای پرفیض کمیل (با ترجمه و معانی منثور و منظوم فارسی)»، اثری زیبا از علی‌اصغر غلامی (۱۳۲۴) است:
خدایا ببخشا گناه مرا
گناه زبان و نگاه مرا
ببخشای بر من تو اعمال بد
که نفسم به معصیت آلوده کرد
چو چشم و دلم پاک بود از گناه
نبودم کنون بر درت عذرخواه
غمی نیست از این گنه بنده را
که دارم من همچون تو بخشنده را
مرا از گنه هست شرمندگی
ترا از کرَم هست آکندگی
بدین عذر افتاده‌ام در گناه
که آیم بدرگاه تو عذرخواه
کرَم از کریمان برآید ولی
گنه از چو من بنده‌ی غافلی
گنهکار را جز گنه، کار نیست
کریمی به جز تو سزاوار نیست
بپوشی تو عیب خطاکار را
کنی سهل بر بنده دشوار را
من از کار خود سخت‌شرمنده‌ام
که بر درگهت این چنین بنده‌ام
مگر خود تو بر بنده رحم آوری
خطای مرا معصیت نشمری
که من خود گرفتار چشم و دلم
شده چشم و دل مایه‌ی مشکلم
چو چشمم نمی‌دید روی نکو
نمی‌کرد هرگز دلم یاد او
و گر دل، بری از خط و خال بود
کنونم نه این حال و احوال بود
هوس چشم اندیشه‌ام کور کرد
ندانسته‌ام راهی گور کرد
چو از غیر تو چشم یاریم بود
شب و روزم از معصیت بیم بود
به حقّ محمّد به حقّ بتول
که عاجز ز اوصافشانند عقول
