فاطمه «غزاله» علیزاده (۱۳۲۷ - ۱۳۷۵)، نویسنده ایرانی که از آثار مشهور او رمان دوجلدی خانه ادریسی‌ها است. او کار ادبی خود را از دهه چهل خورشیدی و با انتشار داستان‌های کوتاه در مشهد آغاز کرد. وی دو بار ازدواج کرد. بار نخست با بیژن الهی، که حاصل آن یک دختر به نام سلمی است، و بار دیگر با محمدرضا نظام شهیدی. وی همچنین دو دختر که از بازماندگان زلزله سال ۱۳۴۱ بوئین زهرا بودند را به فرزندی پذیرفت.
او در ۲۱ اردیبهشت سال ۱۳۷۵، در روستای جواهرده رامسر درگذشت.
از خودم چه بگويم؟!
بگذاريد زمان قضاوت کند.
در گردونه‌ی سوگ های طنز‌آمیز زندگی، رسیده ام تا اینجا،
به انتظار شوخی هایی که در راه هستند، با بود و نبود انسان. متحد نیستیم.
اگر حرمت گذار یکدیگر باشیم، می توانیم جهانی شویم.
در بخشی از داستان میخوانیم :
بهزاد پیش از خواب یاد جزیره افتاد. صبح پس از دیدن نسترن گفت:
«بیا برویم آشوراده، ده سال پیش وقتی تو هم اینجا بودی، من با دسته ی به قول خودت "وحشی‌ها" سری به جزیره زدم. چه دورانی! یادش بخیر؛ مادربزرگ زنده بود و من در شروع جوانی، تازه از فرنگ برگشته بودم، همه چیز برایم عجیب بود. حالا می‌خواهم بدانم آنجا چه تغییری کرده، مثل ما عوض شده یا هنوز تر و تازه است؟» ...
