روضه نوح

حسن محمودی (۱۳۴۹)، نویسنده و روزنامه نگار است. نوح به همراه ۳۲ نفر سرباز فراری در ۲۷ مهر۶۶ در حال بدرقه شدن به سوی جبهه‌های غرب است. داستان، داستان شهر با مختصات ویژه است؛ آدم‌های مختلفی وارد و تعلیق‌های زیادی ایجاد و سرنوشت آنها به واسطه نویسنده روایت می‌شود. نویسنده در «روضه نوح» نه تنها از نوجوانی تا جوانی پسری را می‌گوید که در تب و تاب عزیمت به جبهه دست به ترفندهای بی‌شماری می‌زند بلکه از سرگشتگی، مراقبت‌ها و مهر مادرانی می‌گوید که بعد از شهادت پسرانشان هنوز منتظر رسیدن نامه‌ای از آن‌ها هستند. از منور و پسرهای مفقود‌الاثرش؛ از حاجیه حجتی و پسر موجی‌اش؛ از اسماعیل لال که شاهد بریده شدن و پوست کنده شدن دوستانش است. از مهاجران جنگ‌زده‌ای که در دیار نون به راحتی از سوی دیگران مورد پذیرش واقع نمی‌شوند و گاه حتی مورد بی‌مهری وکم لطفی قرار می‌گیرند. از نسل جنگ‌زده‌ای که درگیر سرگشتگی‌های عاطفی ـ ایدئولوژی قرار می‌گیرند. از جوانی جنگ زده به نام ممدجواهری که روزهایش را به یاد نامزدش روی لاستیک به یادگار مانده پدر سر می‌کند. از سلیمه‌ای که به گروه منافقین می پیوندد و در پایان در قرارگاه اشرف در سال ۹۱ کشته می شود. از سربازان فراری این دهه در کنار رزمندگانی چون نوح یاد می‌کند که مشتاق عزیمت به جبهه است. نویسنده برای روایت این سال‌ها و اتفاقاتی که بر تک تک شخصیت‌هایش می‌گذرد از منظر دانای کل، به همراه عدم توالی زمان، سود می‌جوید. دیدگاهی که خواننده را با بیان پس و پیش زمانی به دقت و مشارکت در خوانش و پیگیری نشانه‌های متنی وامی‌دارد. آغاز داستان به لحظه‌ای اختصاص دارد که نوح در۲۷ مهر ۶۶ یعنی اواخر جنگ به همراه سربازان فراری عازم سفر است. نویسنده با استفاده از برگشت‌های متعدد زمانی- مکانی از سوی دانای کل، نه تنها به گذشته دور بلکه به آینده و زمان بعد از شهادت نوح نیز نظر دارد وگهگاه در دل بیان گذشته به روایت آینده دور نیز توجه می‌کند.