قصه‌های مادرم

«قصه‌های مادرم» نوشته صهبا قدس( -۱۳۳۷)، نویسنده ایرانی است. داستان‌های کتاب روایت‌های نویسنده از زندگی مادرش و گونه تعامل او با رویدادهای روزمره و گاه ویژه زندگی خانوادگی است. در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «وارد اتاق که شدم، مادر را دیدم. کتاب دعای کوچکش را باز کرده و روی یک بالش بزرگ جلوی خودش قرار داده بود. عینک نزدیک‌بین روی بینی قلمی‌اش لیز خورده و تا نوک آن پایین آمده بود. سرش نیمه‌خم تا نزدیک کتاب دعا جلو آمده بود و کلمات تند و بی‌وقفه بر زبانش جاری می‌شد. پرسیدم: «چکار می‌کنین؟ خوبین؟ » با صدای خش‌دار از بیخ گلو گفت: «دارم سیم‌ها رو تعمیر می‌کنم! شاید اوضاع بهتر شود. » با دیدن چشم‌های متعجب و گردشده من با لبخندی ادامه داد: «چند صباحی است اتصالم ضعیف شده! همه‌اش تقصیر شماها و باباتونه که دائم پاتون روی سیم منه! خوب، خراب می‌شه، دائما در حال قطع و وصله. گاهی هم قطع می‌مونه. کو تا وصل مجددش! من هم این‌جور موقع‌ها حسابی ضعیف و کم‌روحیه می‌شم و باکوچکترین نسیمی می‌جنبم و به این‌طرف و اون طرف پرتاب می‌شم. خوب، این‌جوری هم نمی‌شه. سختی‌های زندگی یک نسیم ملایم نیست، همیشه توفان‌های زیادی در کمینه... » و این بار به جای تعجب، ترسی عمیق سراپای وجودم را درنوردید، بی‌آنکه درکی کامل از توفان‌های موردنظر مادر داشته باشم. آن سال، خواهر بزرگترم، کنکوری بود. دوره متوسطه را در مدرسه نسبتا به خوبی گذرانده و حالا نوبت بهره‌برداری از آموخته‌ها و زحمات خودش و ایثارگری‌های مادر بود. به یاد دارم آن سال‌ها کنکور از حال و هوای عجیبی برخوردار بود: متقاضی زیاد و صندلی آموزش عالی به نسبت کم. نکته حساس اینکه این رقابت نفس‌گیر نه تنها بین دانش‌آموزان، بلکه بیشتر در میان خانواده‌ها به چشم می‌خورد!»