رابرت شکلی یکی از بزرگترین طنزنویسان فانتزی و علمیتخیلی جهان است. عنصر اصلی در غالب آثار وی ابسوردیته و طنز تلخ است. شکلی بهشدت به تکنولوژی و آینده بدبین است، اما از آن دسته نویسندگان نیست که آثار خود را وقف این موضوع کرده باشند. او در آثارش لایههای معنایی جدیتری نیز دارد که او را از لحاظ پرداختهای فلسفی در ردیف بزرگانی چون استانیسلاو لِم نشانده است. با این همه، جامعهی علمیتخیلینویسان امریکا در حق او چنان که باید عمل نکرد و برخلاف انتظار بسیاری هرگز جایزهی «استاد اعظم علمیتخیلی» را دریافت نکرد و صرفاً بهعنوان «نویسندهی ممتاز» از او تقدیر به عمل آمد. جِی. جی. بالارد، داستاننویس بزرگ پستمدرنیست، دربارهی او گفته است: «رابرت شکلی طناز و مبتکر است... تندبادی از جنس ولتر است!» و هارلان الیسون یکی از نویسندگان و منتقدان بزرگ علمیتخیلی دربارهی او گفته: «اگر برادران مارکس، به جای اینکه فانتزیستهایی تراژیک باشند، نویسنده بودند... حتماً رابرت شکلی میشدند.»