«دیوار دوم» داستانی نوشته زهره طاهرخانی(-۱۳۶۱)، نویسنده معاصر ایرانی است.
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:
صدای واق واق پاتار، برای چندمین بار پَدید را از خواب پراند. دستش را دراز کرد و ساعت کوکی کنار تخت‌خواب را برداشت. ساعت از دو گذشته بود و او سر درنمی‌آورد چرا پاتار، از سر شب بی‌قراری می‌کند. چرخی زد و خمیازه‌ی بلندی کشید. هنوز خوابش نبرده بود که تخت، تکان محکمی خورد. اول خیال کرد شوهرش، بُن، از روی تخت پایین افتاده است و به همین خاطر به‌سرعت به سمت او چرخید و بعد متوجه شد که نه تنها تخت‌خواب، بلکه تمام خانه می‌لرزد. همزمان ساعت کوکی روی میز به زمین افتاد و وسایل آرایشش روی میز توالت، تق و تق‌کنان به این طرف و آن طرف افتادند. چراغ بالای سرشان، مثل پاندول ساعت به چپ و راست گردش می‌کرد. تابلوی روی دیوار، محکم به زمین خورد و صدای بلندی برخاست و همزمان پَدید فریاد کشید: زلزله!
بُن که از لرزش تخت‌خواب و سر و صدای وسایل بیدار نشده بود، با جیغ پَدید از خواب پرید و در کمتر از چند ثانیه پیام زلزله در مغزش به وحشت ترجمه شد. فریاد کوتاهی کشید و سپس سراسیمه از جا برخاست و به همراه پَدید دوان دوان از اتاق خواب خارج شدند و به سمت اتاق‌های فرزندانشان دویدند. بُن، وارد اتاق دختر سه‌ساله‌شان، پانی، شد و او را در حالی یافت که روی تخت‌خوابش نشسته بود و وحشت‌زده اطراف را می‌نگریست. صدای مهیبی از بیرون خانه شنیده شد و بُن ناخودآگاه روی زمین زانو زد و کف دستانش را روی گوش‌هایش فشرد. پانی جیغ کشید و به گریه افتاد. صدای مهیب دیگری از متلاشی شدن ساختمان‌های اطراف، فضا را پر کرد و سپس صدای جیغ و فریاد پَدید از اتاق دیگر برخاست.
