«رقص با توفان» داستانی نوشته محمدرضا آریان‌فر(-۱۳۳۴) نویسنده و نمایشنامه‌نویس است.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
می‌خواهم به خواب روم، به خواب سیب‌ها
آشوب گورستان را پشت‌سر نهم.
می‌خواهم به خواب روم، به خواب کودکی که خواست
تا دل از آب‌های آزاد برکند.
«شهر بی‌خواب»، فدریکو گارسیا لورکا
نمی‌توانست سنگینی او را انکار کند.
هنوز تاریکی شب دست از سر آسمان برنداشته بود که توی رختخواب نشست و به سیاهی سمجی که پشت پنجره نشسته بود و به هیچ بهانه‌ای دامن آسمان را رها نمی‌کرد، چشم دوخت. آشوبی توی تنش راه گرفته بود که نامی برای آن نمی‌یافت و نمی‌توانست از کسی بخواهد حضور این آشوب ناگهانی را برایش معنا کند.
دوباره دراز کشید و به سقف دودگرفتهٔ اتاق نگاه کرد. روی خط‌های سیاه و نامنظم تیرهای سقف، عنکبوتی درشت لابلای تور لرزانش خشک شده بود. صدای خشاخشی که با پا گرفتن سکوت شروع شده بود، هنوز به گوش می‌رسید. کوشید با نگاه ثابت مانده‌اش، ردّ موریانه و یا هر جانور دیگری را که به جان تیرهای چوبی سقف افتاده، پیدا کند. گاه پدرش زایرحمد چند بار که این صدا را شنید، به جان سمیر غر زد:
- با یه دَله، با یه ظرف سم می‌شه تموم سقف اتاق‌ها را سمپاشی کنی تا ریشه این پدرسگ ها خشک بشه.
لبخندی روی لبانش نشست.
- هِه، چه کسی... سمیر!
