توی آب

«از یک سطح صاف و هموار بترس-هرگز نمی‌توانی بفهمی زیر آن چه چیزی خفته است.» «توی آب» جدیدترین رمان پائولا هاوکینز (۱۹۷۲) نویسنده کتاب شماره یک پرفروش‌های نیویورک تایمز یعنی«دختری در قطار» است. «توی آب» نیز مانند اثر موفق پیشین هاوکینز، رمانی جنایی-روان‌شناختی است. «جولیا؟ منم. حتماً بهم زنگ بزن. خواهش می‌کنم جولیا. خیلی مهمه.» نِل اَبوت در آخرین روزهای قبل از مرگ‌اش چندین‌وچند بار با خواهرش تماس گرفت.اما جولیا تلفن‌اش را جواب نداد و درخواست کمک نِل را نادیده گرفت. حالا نِل مُرده. می‌گویند پریده توی آب. جولیا مجبور است به مکانی برگردد که فکر می‌کرد برای همیشه از آن فرار کرده. او به آن‌جا برمی‌گردد تا از دخترِ نوجوانِ خواهرش مراقبت کند. اما جولز (جولیا) می‌ترسد، خیلی می‌ترسد... از خاطراتی که مدت‌هاست آن‌ها را در گوشه‌ای از ذهن‌اش دفن کرده... از میل‌هاوسِ قدیمی... از دانستنِ این‌که چرا باید نِل این کار را کرده باشد. و بیش‌تر از هر چیزی از آب می‌ترسد؛ از جایی‌که به آن "آبگیرِ غرق‌شدن" می‌گویند. با همان نگارشِ پیش‌بَرَنده و درک قوی از غرایز انسانی که میلیون‌ها خواننده را در سراسر دنیا شیفته‌ی اولین رمان هیجان‌انگیز و پُرتعلیق‌اش ـ دختری در قطار ـ کرد. پائولا هاوکینز رمانی جذاب و رضایت‌بخش ارائه می‌دهد. این رمان بر پاشنه‌ی داستان‌هایی می‌چرخد که ما را به گذشته‌مان برمی‌گردانند؛ داستان‌هایی که قدرت زیادی در نابودیِ زندگیِ اکنون‌مان دارند. کودک بودم که چشم به دنیا گشودم گاهی باید بگذاری و بگذری گاهی نباید! تفاوت‌ها را بنگر تا بدانی «بازیِ اعداد، اثر امیلی بِری» حالا دیگر می‌دانیم که خاطرات ثابت نمی‌مانند، یا حتا مثل قوطی‌های کنسروِ توی قفسه منجمد نمی‌شوند. خاطرات دگرگون می‌شوند، در هم می‌ریزند، به هم می‌آمیزند و با هر یادآوری، دوباره جان می‌گیرند. «اوهام، اثر اولیور ساکس»