آن‌که گم شده بود

«آن‌که گم شده بود» رمانی است از اسماعیل همتی (۱۳۳۴) که به جامعه مددکاران ایران تقدیم شده‌است. کتاب روایت چگونگیِ گمشدگی دخترکی است به نام سیمین و چگونگی پیدایی‌اش در دورانی از جوانی: درختهای کناره خیابانهای کوچک و باریک پرورشگاه انگار همیشه سبزاند. آقا و خانم سماواتی نزدیک دفتر قدم می‌زنند. مسئول پرورشگاه که مردی حدوداً چهل ساله است و کاغذی در دست دارد، از پشت سرشان به آنان نزدیک می‌شود. در گوشه بالای محوطه، پسربچه‌های ده دوازده ساله مشغول بازی‌اند. مسئول پرورشگاه به آقا و خانم سماواتی می‌پیوندد: - خواهش می‌کنم از این طرف! دخترهای هفت هشت ساله اونجان! آقا و خانم سماواتی نگاه از پسران برمی‌گیرند و همراه مسئول پرورشگاه به سمتی دیگر می‌روند. از دور، محوطهٔ بازی دختربچه‌ها دیده می‌شود. مسئول پرورشگاه پا تندتر می‌کند تا زودتر به نزدیک آنان برسد: - بچه‌ها! فوری همه‌تون جمع بشید اینجا! زود! دختربچه‌ها به تدریج دست از بازی می‌کشند و کنار هم به صف می‌ایستند. در گوشه‌ای از محوطه هنوز چند دختر مشغول بازی‌اند. از گوشه‌ای دیگر سه دختربچه به طرف صف پیش می‌آیند. در میان راه،‌ نفر آخری جلویی‌اش را هول می‌دهد و او را بر زمین می‌اندازد؛ او لبخند خودخواهانه‌ای بر لب دارد و پیش از دو دختر همراهش به صف می‌پیوندد و در ردیف اول می‌ایستد. عمل او را مسئول پرورشگاه نمی‌بیند، اما آقا و خانم سماواتی می‌بینند. مسئول پرورشگاه بر سر دختری که بر زمین افتاده، پرخاش می‌کند: - دِ بجنب دختره‌ی تنبل. مگه نشنیدی گفتم سریع جمع بشید! دخترِ زمین‌خورده نیز به صف می‌پیوندد. نگاه همه دخترها به آقا و خانم سماواتی است. در ردیف دوم، سه دختر چهره خود را از آقا وخانم سماواتی پنهان می‌کنند. مسئول پرورشگاه صحبت خود را شروع می‌کند: - بسیار خوب. خوب گوش کنید ببینید چی می‌گم. آقا و خانم از خانواده محترمی هستند که علاقه‌مندند یکی از شماها را به عنوان فرزندخوانده به خونه خودشون ببرند و تحت سرپرستی خودشون بگیرند؛ البته درشهرستان.