شازده کوچولو

«شازده کوچولو» اثر ماندگار آنتوان دو سنت اگزوپری (۱۹۴۴-۱۹۰۰) با ترجمه محمد رضاصامتی را «سفیر قلم» چاپ و منتشر کرده‌است. آنتوان در دوران تحصیل در دبستان و دانشکده گاهی ذوق شاعری و نویسندگی خود را با سرودن قطعاتی می‌آزمود که اغلب مورد تقدیر و تشویق استادانش قرار می‌گرفت. و حالا در خدمت نیروی هوایی با سفر به سرزمین‌های مختلف و آشنا شدن با ملت‌ها و دیدن جاذبه های متنوع طبیعت بیش از پیش از آن ها الهام می‌گرفت. پس از تسلیم کشور فرانسه به قوای آلمان، اگزوپری به آمریکا تبعید شد و «شازده کوچولو» را در سال‌های تبعید نوشت.پس از باز شدن جبهه دوم و پیاده شدن قوای متفقین در سواحل فرانسه، بار دیگر به کشورش بازگشت و با درجه سرهنگی نیروی هوایی در کنار متفقین برای نجات کشورش از یوغ فاشیسم جان سپاری کرد. سرانجام در ۲۱ ژوئیه ۱۹۴۴ که برای پرواز اکتشافی برفراز فرانسه اشغالی از جزیره «کرس» به پرواز درآمده مورد اصابت قرار گرفت و دیگر هرگز به فرودگاه بازنگشت. اگزوپری «شازده کوچولو» را به بهترین دوستش لئون وِرث تقدیم کرده و نوشته است: سه دلیل برای این کار دارم. اول اینکه، این "آدم‌بزرگ"بهترین دوست من در دنیاست. دوم اینکه، این آدم بزرگ می‌تواند همه چیزها را، حتی کتابهایی که برای بچه‌هاست را بفهمد. سوم اینکه، این آدم بزرگ الان در فرانسه زندگی می‌کند و در بدترین شرایط به سر می‌برد. گرسنگی و سرما اذیتش می‌کند و واقعاً نیاز به دلجویی دارد. اگر این دلایل قانع کننده نبود، اشکالی ندارد، این کتاب را به دوران بچه‌گی او تقدیم می‌کنم. خب، بالاخره همه آدم‌بزرگها زمانی بچه بودند (ولی کمتر آدم بزرگی این را به خاطر دارد): شازده کوچولو بیابان را طی کرد وفقط به یک گل برخورد. گلی با سه گلبرگ. یک گل پَرپَر شده ... شازده کوچولو گفت: -سلام گل گفت: -سلام شازده کوچولو مؤدبانه پرسید: -آدما کجان؟ گل که قبلاً عبور یک کاروان را دیده بود گفت: -آدما؟ گمونم شش هفت تایی باشن. سال‌ها پیش اونا رو دیدم. ولی هیچ‌کس نمی‌دونه که کجا بشه پیداشون کرد. باد اونا رو با خودش به این سمت و اون سمت می‌برد. ریشه ندارن و برای همین به دردسر می‌افتن.