آتش فروزان

«آتش فروزان» سومین اثر جان اشتاین‌بک (۱۹۰۲-۱۹۶۸) در قالب نمایشنامه- رمان است. دو کتاب قبلی وی، موش‌ها و آدم‌ها و نیمه پنهان نیز سبکی این چنینی دارند. اشتاین‌بک هدف خود را از نگارش در چنین سبکی جذابیت بیشتر برای قشر وسعتری از خوانندگان و ساده شدن چهارچوب نمایشنامه به دلیل داشتن توضیحات موجز و مختصر، شخصیت پردازی نهفته در دیالوگ و بازبودن دست کارگردان و طراح صحنه در صورت اجرا بیان کرده است. داستان در چهار پرده روایت می‌شود و چهار نقش اصلی دارد و کل آن درباره پیرمردی به نام جوسول است که آرزوی بچه‌دار شدن دارد اما به دلیل عقیم بودن تا کنون قادر به داشتن فرزند نبوده‌است به همین دلیل همسر جوانش برای باردار شدن دست به اقدامی غیر اخلاقی می‌زند و... در بخشی از توصیفات زیبای کتاب می‌خوانید: خورشید صبح ماه ژوئن با ستون چوبی اصطبل قرینه شده بود و نور زرد و لغزانش بعد از گذر از هشتی خانه رعیتی از پنجره به درون آشپزخانه می‌تابید. سطح فلزی اجاق نور را بازتاب می‌کرد و تلالو خاصی در قوطی های گوشتی که برای گرم کردن روی اجاق گذاشته شده بودند، ایجاد می‌کرد. زندگی در این آشپزخانه جاری بود: یک میز چهارگوش با رومیزی مشمایی برای غذا خوردن و نقاشی کشیدن و دوزندگی و مطالعه؛ صندلی های کشیده ای که برای راحتی، اندک اسفنجی در پشتی شان قرار داشت؛ تقویم بزرگی که متعلق به یک کارگاه ابزارسازی بود و ردیف هایی برای یادداشت در پایین تقویم و خانه های کوچکی کنار تاریخ های مندرج تعبیه شده بود و بر روی آن ها زمان بذرپاشی، کشت و برداشت علامت زده شده بود. آشپزخانه ای کامل و مستقل بود. حتی در زیر پنجره نیمکتی قرار داشت تا زن خسته از کار در فاصله ی پخت نان بر روی آن استراحت کند. در قفسه کناری سینک ظرفشوئی رادیوی کوچکی قرار داشت که آهنگ های شاد صبحگاهی را پخش می‌کرد، آهنگ تند یک گروه سیرک که به منزله ی اعلام شروع برنامه بود. این جا یک آشپزخانه گرم، قدیمی و راحت بود، آشپزخانه ای که چندین نسل از آن استفاده کرده بودند.