دوئل

آنتون پاولوویچ چِخوف (۱۹۰۴- ۱۸۶۰)، نویسنده و نمایش‌نامه‌نویس برجسته روس است. چخوف را که در زمان حیاتش بیش از ۷۰۰ اثر ادبی آفرید، مهم‌ترین داستان‌کوتاه‌نویس و پس از شکسپیر بزرگ‌ترین نمایش‌نامه‌نویس می‌دانند. «دوئل» تصویر تقریبا حقیقی آشفتگی روحی روس‌ها در پایان قرن گذشته است و انسان را به تامل در روابط انسان‌ها وا می‌دارد. در پس این جهان، نویسنده در پی یافتن حقیقت است؛ حقیقتی که گویا هرگز کامل نمی‌شود. تقریباً همه شخصیت‌های داستان موجوداتی ضعیف هستند و آرمان‌هایی را می‌­جویند که خود می‌­دانند بیرون از دسترس آنهاست و برده‌­ عادات خویش‌اند. در «دوئل»، لایوسکی ( یکی از شخصیت های اصلی رمان) با زنی به نام نادیژوا فیودورونا آشنا می‌شود و او را از شوهرش می رباید و به قفقاز می برد. عشقی دروغین که بعد دوسال دل لایوسکی را می‌زند و لایوسکی مترصد فرار از این شهری که ساحل گرم و شرجی‌اش غیر قابل تحمل است. لایوسکی کارمند و تحصیل کرده‌ای بسیار چرب زبان است و توانسته دل پزشک ارتش روسیه را به نام ساموئیلنکو برباید. ساموئیلنکو همواره تا پایان داستان حمایت‌گر جدی لایوسکی است. نزدیکان و آشنایان این دو زن و مرد را که با هم زندگی می‌کنند نمی پذیرند و آنها را همواره درحال گناهی کبیره می‌دانند. فن کورن و شماس از همسایگان مشترک آنها هستند. فن کورن جانور شناس است و نسبت به عقاید مذهبی مورد باور مردم بدبین و شماس در راه کشیش شدن است و انسانی متدین. این دو بحث های جالبی در مورد جهان هستی و خداوند می کنند. فن کورن کینه سختی از لایوسکی به دل دارد. نادیژوا چندباری از روی فشار و اصرار پلیسی جوان به نام کیریلین تن به تن فروشی می دهد تا اینکه یکبار لایوسکی آن دو را عریان در کنار هم می بیند. علت اساسی نگاه تلخ آدم‌های داستان با لایوسکی زندگی او با زن شوهردار، رواج شراب‌خوارگی در شهری است که گویا چنین چیزی مرسوم نبوده و قماربازی است. فن کورن، لایوفسکی را شیاد می داند اما ساموئیلنکو، لایوسکی را مردی خوش قلب و مهربان می داند. کینه توزی فن کورن در نهایت به پیشنهاد دوئل می‌انجامد. در یک صبح رو به روشنی درحالی که لایوسکی اختیار از کف داده است، علیرغم پا درمیانی شاهدان برای آشتی، دوئل انجام می شود. لحظه آخر شماس که در میان باغ ذرت پنهان بوده است آنها را خطاب قرار می دهد و تیر فن کورن به خطا می رود و... . پس از آن نادیژوا و لایوسکی ازدواج می کنند (شوهر زن می‌میرد) و لایوسکی عجیب سرش به کار گرم می شود و آرام می یابد. فن کورن سفر تحقیقاتی اش را از سر می گیرد و لحظات وداع رمانتیک و مهربانانه با محوشدن قایق فن کورن به اتمام می رسد.