زندگی در دَم

«زندگی در دَم» نام رمانی از نویسنده کانادایی، سال بِلو (۲۰۰۵-۱۹۱۵) است. سال بلو پس از تحصیلات خود در رشته جامعه‌شناسی، در جنگ جهانی دوم به نیروی دریایی پیوست و در مدّت خدمتش اولین رمان خود، «مرد معلق» را نوشت. رمان «هرتزوگ» او در سال ۱۹۶۴ عنوان پرفروش‌ترین کتاب آمریکا را از آن خود کرد. بِلو، سال‌ها در دانشگاه‌های مختلف تدریس نمود و نوبل ادبیات سال ۱۹۷۶ و جوایز ادبی متعدد دیگری از جمله پولیتزر و نشان ملی هنر آمریکا را به‌دست آورد. در این رمان، موضوع قطعی ضعف بشر است. ضعفی که به سختی می‌توان آن را پنهان کرد یا به آن اعتراف نمود. اما اگر با نگاه نزدیک و مهربانانه بلو به آن نگریست شود، تصویری عمیقا حقیقی از وجود انسان آن چنانکه در یک روز زندگی می‌کند و جایگاه انسان در زمان، که سعی می‌کند تا باقی است بهترین استفاده را از آن ببرد، ارائه می‌دهد. تامی ویلهلم مردی در اواسط دهه چهل زندگی، در هتل گلوریانا در غرب نیویورک زندگی می‌کند، هتلی که برای چند سال پدر او نیز در آن سکونت داشته‌است. او از ابتدای داستان حال خوشی ندارد، شاید به دلیل زندگی در هتلی که از بازنشستگان و سالمندان پر شده. رمان یک روز بسیار مهم در زندگی تامی ویلهلم را بررسی می‌کند یعنی روز حسابرسی. با شروع داستان ویلهلم در آسانسور برای خوردن صبحانه با پدر خود پایین می‌رود، کاری که هر روز صبح انجام می‌دهد. اما این روز حس متفاوتی برای تامی دارد. بخشی از داستان: وقتی پای سرپوش گذاشتن روی مشکلات درمیان می‌آمد، تامی ویلهلم در این کار، ناتوان‌تر از بقیه نبود. دست‌کم خودش این‌طورفکر می‌کرد و شواهد محکمی برای توجیه این طرز فکرش وجود داشت. زمانی هنر پیشه بود - نه، نه هنرمند درست وحسابی، سیاهی لشکر بود - و خوب می‌دانست که چگونه برای مردم فیلم بازی‌کند. گذشته از این، داشت سیگار برگ می‌کشید، و وقتی مردی سیگار می‌کشد و کلاهی بر سر دارد، مزیتی دارد؛ پی‌بردن به احساسات چنین فردی مشکل است. از طبقه بیست و سوم پایین آمد و وارد لابی نیم طبقه شد تا قبل از صبحانه نامه‌هایش را چِک‌کند.