همراهان فرانسوی

«همراهان فرانسوی» نام رمانی از ایرنا نمیروسکی، نویسنده اوکراینی است. نمیروفسکی، این رمان را در سال ۱۹۴۲ و به زبان فرانسه نوشت، اما قبل از این که این کتاب را به پایان برساند نازی‌ها در لهستان او را به اتاق گاز فرستادند. نسخه اصلی این کتاب سال‌ها نزد دختر این نویسنده محفوظ نگه‌داشته شد و در نهایت در سال ۱۹۹۸ میلادی به چاپ رسید. نسخه انگلیسی این رمان هم در سال ۲۰۰۴ منتشر شد و برای نویسنده‌ای که سال‌ها قبل درگذشته، شهرت به همراه آورد. به طوری که در سال ۲۰۰۴ جایزه معتبر رنودو به این نویسنده مرده تعلق گرفت تا او ۶۲ سال بعد از مرگش، این جایزه ادبی را دریافت کرده باشد. کودکی ایرنا نمیروفسکی در هجرت یا تبعید گذشت. دولت شوروی برای سر پدرش جایزه تعیین کرد. اعضای خانواده در لباس مبدل به فنلاند رفتند، سپس بر اثر تهدید بلشویک‌ها به سوئد فرار کردند تا این که پدرش هم مثل بقیه مهاجران روس مقیم پاریس شد. او که از خانواده‌ای ثروتمند بود، با درگذشت پدرش آواره شد. مادرش باوجود توانایی مالی، از سرپرستی او سر باز زد و او را به یک خیریه سپرد. یک فرانسوی ایرنا را به فرزندی گرفت و باعث شد او با زبان فرانسه بیشتر آشنا شود. اما این سرپرست فرانسوی هم زود درگذشت. ایرنا همواره ادبیات را التیامی بر زخم‌های زندگی پر فراز و نشیبش می‌دانست. آداب و رسوم، صحبت‌ها، طرز فکر و سابقة کاتولیک بودن خانواده «پریکاند»، باعث شده بود که نسبت به دولت فرانسه، که در جنگ با آلمان به‌سرمی‌برد، بدبین باشند. خانم پریکاند، با این که خود جزء طبقه متوسط بود، همیشه به طبقات پایین‌تر دلگرمی می‌داد و توانسته بود خدمتکاران خود را برای مدت طولانی حفظ کند. خبرهایی که از رادیو پخش می‌شد، حاکی از حمله شدید آلمانی‌ها به سرزمین فرانسه بود. «هوبرت»، پسر دوم خانواده ۱۶ سال بیش‌تر نداشت. او با خود صحنه‌های جنگ و پیروزی را به طور واضح تصور می‌کرد. او می‌توانست با دوستانش داوطلبانه یک گروه تیرانداز را تشکیل دهند و تا آخرین لحظه از کشورشان دفاع کنند. تصمیم‌گیری اعضای خانواده برای ترک پاریس و رفتن به «بورگوندی» و تفکرات هوبرت برای دفاع مقابل دشمن، ماجراهایی را به دنبال دارد.