به نام خدواند بخشنده مهربان
سپاس خداوند را که به انسان خواندن آموخت و گفت : بخوان! و شنیدن آموخت و گفت : بشنو! و گفتن آموخت و گفت : بگو! و این سه را وسیله ارتباط بشر با عالم ماورای خود قرار داد و قلم را به او سپرد تا نِی وجودش از آنچه ادراک می کند حکایت گری کند و گفت : سوگند به قلم و آنچه توسط آن ثبت می شود.
این داستان ، داستانِ خلقت است ، داستانِ شنیدن ، فهمیدن و شدن.
امیدوارم در لوحِ حق بر آن امضای تایید فرود آید.
و آخِرُ دَعوانا أن «الحمد لله رب العالمین»
بهار آخرین سال از هزار و سیصد گفتن ها .
